بهار (تمثیل بهار)، ساندرو بوتیچلی

بهار (تمثیل بهار), 1482، بشقاب معتدل، 203×314، گالری اوفیزی، فلورانس

در سال 1477،بوتیچلی«بهار» را برای ویلای مدیچی با مضمون شعر بلند پولیتیان در ستایش زهره، خدای عشق نقاشی کرد.این نقاشی شده است، همراه باتولد زهره، دو مورد از بوتیچلی تریننقاشی های معروفدر دوران حیاتشبوتیچلی در این نقاشی از تخیل خود برای تفسیر مجدد اسطوره های باستانی استفاده کرد.خطوط شخصیت‌ها صاف، رنگ‌ها روشن و درخشان هستند، اما در فضای سرشار از شادی و آرامش، رگه‌ای از غم وجود دارد.در سمت چپ بالای تصویر، خدای باد، خدای بهار را در آغوش گرفته و خدای بهار خدای گل ها را در آغوش گرفته است.خدای گل‌هایی که با گل‌ها تزئین شده‌اند، روی زمین گل می‌پاشند.در وسط تصویر، الهه زهره ایستاده است که در بالای سرش پرواز می کند و عشق عشق را در دست دارد.کوپید، خدای کوچک عشق با فلش.در سمت راست زهره سه زیبایی دست در دست هم می رقصند، آنها به ترتیب نماد "هواامی"، "عفت" و "شادی" هستند.سمت راست پایین تصویر فرستاده عطارد خدای اصلی زئوس است.

"بهار" به سفارشساندرو بوتیچلیتوسط لورنزو د مدیچی، رئیس خانواده مدیچی در آن زمان، برای تزئین برادرزاده 14 ساله خود پیر فرانچسکو و اتاق ازدواج سمیرامد، دختر خانواده پیانی.

این نقاشی بر اساس شعری ازآنجلو پولیزانو شاعر رنسانسدرباره عشق در بهار: یک صبح زود بهاری، در باغستان زیبا و آرام، زهره، خدای باوقار و جذاب عشق و زیبایی در مرکز است، با حالتی آرام و شیک منتظر برگزاری مراسم باشکوهی برای آینده است. بهار

«بهار» نه شخصیت اسطوره‌ای باستانی باغ گل‌دار بهار را نشان می‌دهد که با درختان سرسبز پرتقال، کاج و لور احاطه شده و صدها گیاه و گل در آن رشد می‌کنند.

این باغ توسط زهره، خدای عشق و زیبایی نگهداری می شود.او در مرکز تصویر ایستاده است، لباس خود را به چپ و راست گرفته است، دست راستش را کمی بلند کرده است، که نمادی از منبع حیات برای همه چیز در طبیعت است.بوتیچلی عمامه زن متاهل را به زهره پوشاند و به این معناست که این موضوع ارتباطی با ازدواج دارد.

بالای ناهید خدای کوچک عشق، کوپید، قرار دارد که تیرهایی با چشم بسته پرتاب می کند و ضرب المثل غربی را تأیید می کند: "عشق کور است".پیکان کوپید به سه الهه زیبایی اشاره می کند که کنیزان باغ ناهید هستند که به ترتیب نشان دهنده عشق، عفت و زیبایی هستند و آنها به زیبایی در حال رقصیدن هستند.

در سمت چپ سه الهه زیبایی، مرکوری، پیام آور خدایان قرار دارد.شنل قرمزی پوشیده از نقوش شعله به تن دارد، صندل های بالدار به تن دارد و عصای صلح با دو مار در دست دارد.ژست های او همه جا می رود.، بلافاصله در بهار همه چیز روی زمین بهبود می یابد و صد گل شکوفا می شود.

در گروهی از مجسمه ها در سمت راست زهره، زفیروس، خدای باد غرب، دختری را که در حال دویدن است، کلوریس را وحشیانه با گونه های برآمده تعقیب می کند.هنگامی که کلوریس با گل کوچکی در دهانش دستگیر شد، او با لباسی زیبا و گلدار با چهره ای درخشان به خدای گل پرید و موقعیتی که او ایستاده بود دقیقاً جایی بود که کلوریس در حال فرار به پله بعدی خواهد رسید.مکان.

نقاش از رنگ سنتی تر تمپر استفاده کرد، رنگدانه ای تقریبا فراموش شده که به نقاشی کیفیت رویایی و تار آن می بخشد.بوتیچلی ابتدا از رنگ تیره به عنوان پایه تصویر استفاده کرد و سپس روی رنگ پایه نقاشی کرد، جلوه روشن و شفاف بود.

اما نقاش از این امر ناراضی نبود و تکنیکی که به کار می برد پیچیده تر از تمپر بود، یعنی ترکیب رنگ سفید سربی و تمپر.رنگدانه سنگین سفید سرب می تواند بافت لوشان را در جزئیات برجسته کند که یک پیشرفت بزرگ در فناوری نقاشی "بهار" است.

«بهار» در محتوا، با رنگ‌های تغزلی قوی و سرشار از روحیات انسان‌گرایانه نویسنده، قید مضامین مذهبی را می‌شکند.از نظر مهارت، هنرمند بیشتر از رنگ تمپر سنتی استفاده می کند که تقریباً فراموش شده است.ویژگی های تار رویایی

بوتیچلی ابتدا از رنگ تیره به عنوان پایه تصویر استفاده کرد و سپس روی رنگ پایه نقاشی کرد، جلوه روشن و شفاف بود.او همچنین از سرب و سفید برای به تصویر کشیدن لوشان بر روی الهه با روش موی ضربدری استفاده کرد و حس سنگینی و واقع گرایی را به نقاشی اضافه کرد و سبک نقاشی رئالیستی او را منعکس کرد که یک پیشرفت بزرگ در تکنیک نقاشی "بهار" است. .

بوتیچلی جذابیت رویایی را در قالب نقاشی دنبال می کند، اما در روح به واقعیت وفادار است و تصویر با لایه ای از غم پوشیده شده است.بیشتر آثار او مبتنی بر دین، اساطیر و تاریخ است که شاعرانه و سکولار است.